هواپیمای بوئینگ 777

هواپیمای بوئینگ 777 برای اولین بار در تاریخ 7 ژوئن 1995 وارد سرویس تجاری شد که در 8 دسامبر 1998 شرکت هواپیمایی بوئینگ طرح ها و پیشنهادات خود را در مورد این مدل مطرح کرد. مدل 777 از هر هواپیمای دیگر گسترده و وسیع تر بود و در این صورت سفارشات بیشتری را دریافت کرد.رایج ترین و موفق ترین مدل ، هواپیمای 777-300ER با 620 فروند تحویل و 796 فروند سفارش میباشد.

همانطور که گفته شد مدل 777 یکی از پرفروش ترین هواپیماهای بوئینگ است.این هواپیما جایگاه خود را در خطوط هوایی به عنوان یک جایگزین مناسب برای سوخت نسبت به جت های پهن پیکر و همچنین به عنوان پرواز در مسافت های طولانی مانند مسیرهای اقیانوسپیما به دست آورده است. از رقبای این هواپیما میتوان به هواپیمای ایرباس مدل A330-300 اشاره کرد .هواپیمای 777-200LR طولانی ترین هواپیما ، که قادر به پرواز بیش از نصف راه جهان میباشد ، و دارای رکورد طولانی ترین فاصله پرواز بدون توقف در مدل های تجاری خود است.

 

 

طراحی هواپیمای بوئینگ 777

مرحله طراحی بوئینگ 777 با دیگر جت های تجاری قبلی بوئینگ متفاوت بود. در این روش برای اولین بار هشت خطوط هوایی از جمله: نیپون ایرویز، خطوط هوایی آمریکا، بریتیش ایرویز، Cathay اقیانوس آرام، خطوط هوایی دلتا، خطوط هوایی ژاپن، کوانتاس در توسعه و طراحی مدل 777 نقش اساسی داشتند. به این صورت که هواپیمایی بوئینگ به نظرات مشتری خود توجه قابل ملاحظه ای کرد. پس  خطوط هوایی بر تنظیمات اولیه طراحی تصمیم گرفتند عبارتند از : کابین نزدیک به مدل 747، ظرفیت صندلی 325 مسافر، فضای انعطاف پذیر داخلی ، دارای شیشه کاکپیت و ..  که در نهایت شرکت هواپیمایی بوئینگ کارخانه اورت خود را در واشنگتن برای تولید 777 انتخاب کرد.

 

 

هواپیمای بوئینگ 737

در سال 1990 بوئینگ 737 نسل بعدی را با تغییرات متعدد از جمله افزایش طول بال برای جریان آرام، به روز رسانی "شیشه" کابین خلبان و داخلی وارد بازار کرد. این نسل شامل چهار مدل اعم از 600، 700، 800، 900 که 102 فوت (31.09 متر) به 138 فوت (42.06 متر) طول دارد. نسل بعدی بوئینگ نسخه جت از مدل 737 خواهد بود.

 بر اساس آمارها سری 737 پرفروش ترین هواپیمای تجاری بویینگ است. 737 به طور مداوم توسط بوئینگ از سال 1967 تولید که حدود 8880 فروند هواپیما تحویل خطوط هوایی داده شده است  که این هواپیما ، در درجه اول در حال رقابت با خانواده ایرباس مدل A320 است.

 

 

 هواپیمایی بویینگ مدل 737 با سیستم های کمپرسی سوخت مجهز نیست.

 

موتورهای حرفه ای در 737 سری کلاسیک (300، 400، 500) و سری نسل بعدی (600، 700، 800، 900) به کار برده شده است. 737 سری کلاسیک دارای موتور توربوفن، که دستاورد قابل توجهی در مصرف سوخت و کاهش سر و صدا بیش از موتورهای JT8D استفاده را به همراه داشت.

همچنین تغییراتی در بال ها برای بهبود آیرودینامیک گنجانیده شده است. گیربکس لوازم جانبی موتور از موقعیت ساعت 6 به موتور به موقعیت ساعت 4 منتقل شد  این گیربکس های جانبی نصب شده باعث میشود موتور به شکل گرد تا حدودی مثلثی تغییر کند. و از آنجا که موتور نزدیک به زمین است به ویژه مدل های 737-300 بیشتر در معرض آسیب های موتور جسم خارجی می باشد. بهبود موتور توربوفن در نسل بعدی 737 که باعث 7٪ سوخت کارآمد تر از 737 سری کلاسیک شده است.

به تازگی طراحی مجدد برروی بدنه و موتور 737 آغاز شده تا در سال 2017 با نام 737 MAX وارد خدمت شود . ویژگی های موتورهای این مدل با قطر فن 1.73 متر انتظار می رود 10/12 درصد کارآمد تر از موتورهای سری قبل 737 باشد .

 

هواپیمای بوئینگ 767

برای اولین بار در سال 1982 خطوط هوایی ایالات متحده 767 را در خدمات تجاری خود استفاده کرد . این هواپیما در ابتدا در مسیرهای داخلی و بین قاره ای قرار دادند که نشان اعتماد از اطمینان در طراحی آن بود. در سال 1985، شرکت هواپیمایی بویینگ ،اولین هواپیمای دو موتوره 767 را با دریافت تصویب قانونی برای پروازهای گسترده در خارج از کشور طراحی کرد . که این هواپیما پس از آن مورد به صورت خدمات بدون توقف در مسافت های متوسط تا طولانی ومسیرهای بین قاره ای استفاده قرار گرفت .در سال 1986، بوئینگ مطالعات خود را برای ظرفیت بالاتر 767 آغاز در نهایت منجر به توسعه 777 شد. در 1990 اغلب هواپیمای 767 برای پرواز اقیانوس اطلس بین شمال امریکا و اروپا استفاده می شد.

 در اواخر 1970، هزینه های عملیاتی هواپیماها به عنوان عامل اصلی در خرید هواپیمای جایگزین خطوط هوایی شد. در نتیجه، از ابتدا فرایند طراحی 767 تاکید بر بهره وری سوخت را به کار برد. که باعث کاهش 20 تا 30 درصد در هزینه از طریق تکنولوژی جدید موتور و بال شد. مهندسان طراحی به کمک کامپیوتر بیش از یک سوم از نقشه های 767 طراحی کردن نوعی پیشرفت در طراجی های هواپیما میباشد، 767 در مرحله طراحی مورد آزمایشات مختلفی قرار میگیرد که مهمتربن آن تست های تونل باد طی 26000 ساعت انجام می شود. کار طراحی این هواپیما همزمان با هواپیمای 757 رخ داده است، که هر دو به منظور کاهش ریسک و هزینه طراحی شدند . که در نهایت هر دو هواپیما دارای ویژگی های طراحی مشترک، از جمله هوایی، سیستم های مدیریت پرواز و ابزار میباشند. هزینه های توسعه ترکیبی هواپیما 3.5 4 میلیارد دلار تخمین زده شده است.